بالا بردن درجۀ ایرکاندیشنر، یکی از راه‌های خنک نگه داشتن ساختمان‌ها است، اما این کار انرژی را هدر می دهد. *مواد غیرفعال می توانند دمای داخلی را به طور موثرتری تنظیم کنند و اکنون دانشمندان در کره جنوبی روکش جدیدی ساخته اند که شیشه را در عین شفافیت، بسیار خنک تر نگه می دارد.

(*ایرکاندیشنر: وسیله‌ای الکترونیکی است که برای از بین بردن رطوبت و گرما از اتاق استفاده می‌شود و از کولرها مؤثرتر است.)

(*مواد غیرفعال: موادی که به منبع انرژی نیاز ندارند.)

پنجره‌ها در تامین روشنایی اتاق‌ها با نور طبیعی فوق العاده عمل می کنند، اما دریچه‌های بزرگی برای به هم ریختن دمای اتاق هستند. وقتی هوا سرد است، حدود 30 درصد از گرمای داخلی می تواند از طریق پنجره ها به بیرون برود، در حالی که در زمان های گرمتر، حدود 76 درصد از نور خورشیدی که به پنجره ها برخورد می کند، به عنوان گرما وارد اتاق می شود.

به همین دلیل مهم است که هدر رفت دمایی این دریچه ها(یعنی پنجره ها) را از بین ببریم، و در حالت ایده آل این کار را باید بدون از بین بردن چیزی که در وهله اول یک پنجره را جذاب می کند(یعنی شفافیت و دید به بیرون پنجره)، انجام دهیم. روکش جدیدی که توسط محققان دانشگاه علم و فناوری پوهانگ و دانشگاه کره ایجاد شده است، می تواند به انجام این کار کمک کند.

این تیم ماده‌ای طراحی کرده اند که می‌تواند گرما را برگرداند و در عین حال به نور مرئی اجازه عبور دهد. این ماده از سه لایه تشکیل شده است که نقش های متفاوتی دارند. بالاترین لایه، پلی دی متیل سیلوکساناست که اشعۀ مادون قرمز دور را که به صورت گرما احساس می شود، برمی گرداند. لایۀ مرکزی یک لایه نازک از نقره است که بخش عمده ای از سایر طیف های خورشیدی را برمی گرداندو البته، پر از سوراخ‌هایی در مقیاس میکرو است تا نور مرئی از آن عبور کند.

لایه سوم همان چیزی است که آینه براگ نامیده می شود، که به طور ویژه برای انعکاس طول موج های طیف مادون قرمز نزدیک، که بیشتر گرمای نور خورشید را تشکیل می دهند، طراحی شده است. این قسمت از لایه های متناوب دی اکسید تیتانیوم و فلوراید منیزیم تشکیل شده است.

در آزمایش‌ها، مشخص شد که این مادۀ جدید، سطح شیشه‌ را 22.1 درجه سانتی‌گراد (39.8 درجه فارنهایت) خنک‌تر از شیشه‌ای که فقط باپلی دی متیل سیلوکسان روکش شده است نگه می‌دارد. این یکی از بزرگترین اثرات خنک کنندگی است که با این نوع روکش دیده ایم.

امید این است که بتوان این ماده را روی پنجره‌ها به کار برد تا فضای داخلی ساختمان را خنک‌تر نگه دارد، بدون اینکه نور محیط را از بین ببرد. و اینکه این ماده بتواند وابستگی ما به سیستم‌های گرمایش و سرمایشی را که برق زیادی مصرف می کنند، کاهش دهد.

پروفسور جونسوک رو ، نویسنده اصلی این مطالعه علمی می گوید: " این فناوری برای تولید انبوه آماده است و پتانسیل قابل توجهی در معماری و کاربردهای زیست محیطی دارد. مهمتر از همه اینکه گرما را به طور موثری دفع می کند و مصرف انرژی را کاهش می دهد و همین امر آن را به عنوان یک فناوری کلیدی برای آینده ای پایدار قرار می دهد."

این تحقیق در مجله Advanced Functional Materials منتشر شده است.