چگونه هوش مصنوعی به معماران برای ایجاد تغییر در طراحی محیط های کار کمک می کند؟

معمار آرجون کایکر ، می گوید: "من در 24 سال گذشته، یک طراحِ محیط های کار بوده ام. ولی در 24 ماه گذشته شاهد تغییرات بیشتری نسبت به کل دوران حرفه ای خود بوده ام.»
آقای کایکر مدیریت تیم بینش و تجزیه و تحلیل شرکت زاها حدید (ZHAI) را بر عهده دارد . تیمی پنج نفره که از داده ها و هوش مصنوعی برای طراحی محیط های کار استفاده می کند. این تیم بخشی از شرکت معماران زاها حدید است، شرکتی که توسط معمار معروف ، زاها حدید در سال 1979 در لندن تأسیس شد.
آقای کایکر در مصاحبه ویدئویی اخیرش از آتلانتا گفت: « همه‌گیری کرونا، واقعاً نوآوری را در محیط کار افزایش داده است.
او گفت: « پیش از این، اکثر ساختمان‌های اداری ، یک میز یک‌اندازه برای همه داشتند  و همه کارکنان یک محیط یکسان در اطرافشان بود. در کل همه چیز یکسان بود. اکنون که مردم به پشت میز کارهای خود بازگشته اند، خواستار انتخاب بیشتر، شخصی سازی بیشتر و تحرک بیشتر هستند.»
شرکت زاها حدید برای رسیدگی به موضوع تغییر در محیط کار، و برای کمک به معماران خود در طراحی ساختمان های اداری بهتر و فضاهایی که نیازهای فردی کارمندان را برآورده می کند، به هوش مصنوعی روی آورده است.
در حالی که بسیاری از شرکت‌های معماری در سراسر جهان ، از جمله شرکت Foster + Partners که دفتر مرکزی آن نیز در لندن است، و شرکت‌های آمریکایی HOK و NBBJ،با این روش از داده‌های دیجیتالی استفاده می کنند، شرکت معماران زاها حدید از معدود شرکت‌هایی است که یک تیم اختصاصی داخلی دارد.

جرمی میرسون، یکی از نویسندگان کتاب " (Unworking: The Reinvention of the Modern Office) کار نکردن : خلق دوبارۀ دفاتر کار مدرن " در یک مصاحبه تلفنی می گوید: « طبق مطالعات شهودی و طرح پرسشنامه از کارکنان شرکت ها ، از لحاظ تاریخی، دفاتر بر اساس نمودارهای سازمانی طراحی شده اند تا ببینند چه کسی به چه کسی گزارش می دهد و چه بخش هایی ممکن است نیاز داشته باشند در کنار یکدیگر بنشینند» 
او می گوید که « امروزه، با توجه به اینکه کارکنان اغلب هم از خانه و هم در اداره کار می‌کنند، کسب‌وکارها نمی‌توانند بخشی از املاک را در اختیار داشته باشند درصورتی که در طول هفته خیلی کم مورد استفاده قرار می‌گیرند. بسیاری از کسب‌وکارها از الگوریتم‌ها و هوش ماشینی استفاده می‌کنند تا درک واقعی تر و پویاتری از آنچه در فضا رخ می دهد، داشته باشند.»
حسگرها افراد و شرایط محیطی ، دما، کیفیت هوا، میزان سر و صدا، رطوبت، سطح دی اکسید کربن و نور روز را ردیابی می کنند. سپس معماران و طراحان محیط کار، به این داده ها ارجاع داده می شوند تا تصویر بهتری از نیازهای واقعی بدست آورند.
و معماران و طراحان محیط کار ، از این داده ها درمواردی همچون : انتقال آبدار‌خانه‌ها و انبارها به گوشه‌های دنج تر، چیدمان مجدد مبلمان و میزکارها، نورپردازی مجدد، نشستن افراد روی میزهایی که  برای کارشان مناسب‌تر است و استفاده از پارتیشن‌ها به روش‌هایی هوشمندانه‌تر استفاده می کنند.
سوال اینجاست که چرا  در شرکت های معماری، طراحی محیط کار به عنوان یک بخش داخلی ، رایج نیست؟ پاتریک شوماخر، که جانشین خانم حدید به عنوان مدیرعامل شرکت زاها حدید شده است(خانم حدید در سال 2016 درگذشت.) ، پاسخ می دهد : از آنجا که شرکت‌ها طراحی محیط کار را تجاری و شرکتی می‌دانند، ترجیح می دهند موزه و خانه طراحی کنند، در حالی که در واقع "دفاترکار جایی هستند که ثروت و رفاه تولید می کنند."»
از دسامبر 2015 که تیم بینش و تجزیه و تحلیل شرکت زاها حدید راه‌اندازی شد و معمار اولریش بلوم به همراه آقای کایکر آن را رهبری می‌کنند ،این تیم بر روی بیش از 100 پروژه ساختمانی کار کرده است که حداقل 60 درصد آن‌ها دفاتر کار بوده‌اند.
آقای بلوم در مقر شرکت زاها حدید در لندن، توضیح داد که برخلاف خودروها و دستگاه‌های الکترونیکی، ساختمان‌های قرن بیست و یکم آنقدر هم که می‌توانستند ، پاسخگو و پیشرفته نیستند.
آقای بلوم گفت، در حالی که ساختمان ها اغلب دارای پیشرفته ترین سیستم های تهویه مطبوع،سیستم های روشنایی و سیستم های امنیتی هستند، "اینکه این سیستم ها همه به طور یکپارچه با یکدیگر تعامل کنند، هنوز یک چالش است." هدف تیم بینش و تجزیه و تحلیل شرکت زاها حدید حل این معضل با استفاده از مجموعه ای از ابزارها و فناوری های جدید است.
درحالی که آقای بلوم در حال صحبت کردن بود، طرح طبقات اداری ایجاد شده توسط هوش مصنوعی روی صفحه بزرگ مانیتور جلوی او سوسو می زد، با نقاط سبز و قرمزی که نشان دهنده بیشترین و کمترین درجه از مطلوبیت برای موقعیت میز کارها بود.

آقای بلوم گفت که تیم بینش و تجزیه و تحلیل شرکت زاها حدید یک ابزار کامپیوتری دارد که در طول 27 ساعت می تواند صد هزار طرح را برای فضای داخلی یک ساختمان ارائه دهد. یک معمار برای ارائه این تعداد گزینه طراحی باید به مدت یک دهه، روزانه 40 نقشه تولید کند. او یک سری نمودار از ساختمان اداری infinitus plaza  با طراحی سیال و آینده نگرانه در گوانگژو، در چین، که شرکت زاها حدید آن را طراحی کرده بود، باز کرد. از هوش مصنوعی برای ارائه گزینه هایی جهت مکان یابی بخش های اصلی ساختمان، مانند لوله ها، راه پله ها و چاله آسانسور استفاده شده بود.

حفظ حریم خصوصی، یک نگرانی مهم در مورد طراحی محیط کار به کمک هوش مصنوعی است. اگر کسب‌وکارها بتوانند با جزئیات دقیق ببینند که چه کسی چه کاری را، کجا و چه زمانی انجام می‌دهد، می‌توانند حریم خصوصی کارکنان را نقض کنند و از داده‌ها علیه آنها استفاده کنند.
آقای میرسون با اشاره به اینکه مردم تمایلی به جمع آوری داده های مربوط به خودشان ندارند، حتی زمانی که این موضوع به تجربه دسته جمعی ادارات مربوط شود، گفت: "حتی اگر داده ها به صورت ناشناس جمع آوری و بهره برداری شوند، برخی نگرانند که" یک ناظر درون دستگاه شان وجود دارد ".
او به یک مثال اشاره کرد: در ژانویه 2016، روزنامه دیلی تلگراف در لندن، برای بهبود بهره وری انرژی در این دفتر، مانیتورهایی رومیزی برای کارمندان نصب کرد که حاوی حسگرهای حرارتی و حرکتی در زیر میز هر کارمند بود، اما این مانتیتورها بلافاصله پس از شکایت اتحادیه ملی روزنامه نگاران(اتحادیه اصلی روزنامه نگاران در بریتانیا ) در مورد حفظ حریم خصوصی، جمع آوری شدند.
آقای شوماخر به لزوم حفاظت از حریم شخصی در هر سیستم ردیابی اشاره کرد و گفت: «شرکت ها باید مسئولیت پذیر باشند. ما باید مطمئن باشیم که وقتی برای نتیجه‌گیری و بهبود امور ، از سیستم های ردیاب در ادارات استفاده می‌شود، این سیستم‌ها نوعی سیستم کنترل بیگانه نیستند که در آن افراد را برای جریمه کردن ردیابی کنیم.»