معماری غنی با شیشه ای رنگی

شیشه های رنگی که عمدتاً با مکان های مذهبی مرتبط است، هزاران سال است که توسط صنعتگران در سراسر جهان در مجموعه ای از آثار هنری و مذهبی ( عمدتا عبادت گاهها ) استفاده می شود. تشدید معماری با رنگ‌های زنده، فرآیندی از تولید  شیشه‌های رنگی  است که به که در آن شیشه در هنگام ساخت از طریق اکسیدهای فلزی و  با استفاده از افزودنی‌های مختلف به منظور ایجاد طیفی از رنگ‌ها و تن‌ها تولید شده است.

از نظر پیشرفت معماری، شیشه های رنگی اغلب به منظور ایجاد تصاویری از هنر تزئینی در کنار هم قرار می گیرند که به نور اجازه می دهد تا با ایجاد یک طیف رنگی در داخل ساختمان نفوذ نماید . به عبارت دیگر شیشه های رنگی  هم جنبه  تزئینی و هم  جزئی از ساختمان است  که اجازه می دهد مقدار قابل توجه و کافی از نور به یک فضا وارد گردد.

استفاده عمده  از شیشه های رنگی در معماری در حدود قرن هفتم آغاز شد، زیرا در آن قرن معماران و هنرمندان شروع به تزئین ساختارهای مذهبی از جمله کلیساها، مساجد و صومعه ها کرد، به طوری که صومعه سنت پاولز در جارو زمانی یکی از اولین نمونه های شناخته شده استفاده از این نوع شیشه ها بود. در قرن هشتم، استفاده گسترده از شیشه های رنگی برای تزیین عناصر معماری اسلامی، از جمله مساجد ساختمانهای مهم ، در سراسر سوریه، مصر، ایران و عراق قرار گرفت.

در قرون وسطی، این پنجره‌های شیشه‌ای رنگی را می‌توان بر روی کلیساهای بی‌شماری در سراسر اروپا یافت، به بیان ساده تا حدود قرن دوازدهم، شیشه‌های رنگی که در دوره گوتیک به شکوه بیشتری تبدیل شدند، زیرا توجه معماری بیشتر  به ارتفاع و نور معطوف گردید. این پنجره‌های گوتیک، از جمله پنجره‌های گل رز و نیزه‌های قوسی، طبیعتی تزئینی‌تر داشتند و می‌توانستند شیشه‌های با اشکال پیچیده‌تری را پشتیبانی کنند و نور بیشتری را نیز وارد فضا نمایند.

معماری رومی که  وجود ستون‌ها و استفاده از المانهای خاص مشخص می‌شود، اغلب از شیشه‌های رنگی برای به تصویر کشیدن افراد مذهبی، با مجموعه‌ای از رویدادهای مرتبط با کتاب مقدس استفاده می‌کرد. این سبک که به‌عنوان گونه‌ای ابتدایی‌تر از شیشه‌های رنگی شکل گرفت، عمدتاً از رنگ‌های قرمز و آبی استفاده می‌کرد. متأسفانه در طول زمان بسیاری از آنها مفقود شده اند و تعداد کمی از آنها باقی مانده اند. کلیسای جامع شارتر (1252) در فرانسه، که به دو سبک رومی و گوتیک ساخته شده است، برخی از مهم ترین نمونه های شیشه های رنگی رومانسک را در فرانسه را ارائه می دهد، با تصاویری از مسیح و مریم مقدس که در هنگام غروب خورشید به بهترین شکل دیده می شوند. نور گرم چهره ها را با یک فضای معنوی روشن می کند.

پس از دوره رومانسک، دوره گوتیک شکل‌گیری نظم‌های مذهبی جدید را اعلام کرد، به این معنی که بسیاری از کلیساهای جامع که توسط کلیسای قرون وسطی حمایت می‌شد ساخته شدند . این حرکت توسعه، تکامل تصاویر را در شیشه های رنگی آغاز کرد، و از چهره های ساده به شمایل نگاری های پیچیده تبدیل شد. برخی از مهمترین این نمونه‌ها عبارتند از شیشه‌های رنگ‌آمیزی شده که در یورک مینستر (14میلادی)، کلیسای جامع ولز (14میلادی) و کلیسای جامع سنس (سیزدهم میلادی) دیده می‌شود.

عصر رنسانس برداشت متفاوتی از استفاده از شیشه های رنگی در معماری ارائه داد. شیشه های رنگی در حالی که ماهیتشان عمدتاً کتاب مقدس بود، در ساختمان های سکولار از جمله تالارهای شهر و حتی در ساختمان های مسکونی نیز استفاده می شد. تابلوهایی با لکه و رنگ نقره‌ای اغلب روی شیشه‌های سفید استفاده می‌شد که روی پنجره‌های شیشه‌ای شفاف در خانه‌ها مورد استفاده قرار میگرفت ، با «فصول کاری» و صحنه‌های تاریخی موضوع محبوب این دوره بود. به تصویر کشیدن افراد متداولتر و دیدگاه ها دقیق تر شد.

با کاهش محبوبیت، استفاده از شیشه های رنگی در اواخر دوره قرون وسطی و قرن 19 از بین رفت. از آنجایی که کلیسای کاتولیک حامی مهم و اصلی این گونه هنرها بود ، موج پروتستان های جدید تمایلی به دکورهای پیچیده تر نداشتند و خواستار ساخت ساختمان های ساده تر و بدون تزئین بودند. گروه‌های پیوریتن و پارلمان انگلیس به دنبال حذف تصاویر مریم ب مقدس و تثلیث بودند که منجر به تخریب مقدار زیادی از آثاری با شیشه‌های رنگی شد. در نهایت به دلیل هزینه گزاف جایگزینی شیشه های رنگی با شیشه های معمولی تر روند تخریب متوقف شد.

از آنجایی که شیفتگی به سبک گوتیک دوره قرون وسطی در قالب احیای گوتیک در حدود سال 1740 مجددا آغاز گردید ، بسیاری از افراد ثروتمند قلعه هایی را برای خود ساخته بودند که مطابق با ساختارهای توصیف شده در رمان های گوتیک بود. عمارت استرابری هیل (1717-1797) در لندن دارای عناصری از شیشه های رنگی قرون وسطایی است که برای هوراس والپول، یک مجموعه دار مشتاق این هنر، بازسازی و نصب شده است. تعداد کمی دیگر علاقه خود را به این تکنیک حفظ کردند و قطعاتی را جمع آوری کردند که امروزه در موزه ها نمایش داده می شوند. هنگامی که شیشه های رنگی شروع به پیدایش مجدد کردند، بسیاری از شرکت های انگلیسی شیشه های رنگی را در نمایشگاه بزرگ کریستال پالاس در سال 1851 ارائه کردند.

محبوبیت احیای گوتیک منجر به ساخت تعداد زیادی کلیسا جدید شد که مملو از شیشه های رنگی چشم نواز و خاطره انگیز بودند. با احیای تکنیک های قرون وسطایی تولید شیشه، این شیشه ها به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفتند و به طور گسترده توسط هنرمندانی که از این سبک استفاده می کردند استفاده شدند. در طول قرن نوزدهم، جنبش هنرها و صنایع دستی آمریکا به دنبال انتقال هنر شیشه های رنگی به یک هنر مدرن بود، به همین دلیل با افرادی مانند فرانک لوید رایت از عناصر شیشه ای رنگی به عنوان بخشی ذاتی از فضای داخلی مدرسه رایت در پریری استفاده و پنجره هایی منحصر به فرد ایجاد کرد. این نمایش هنری در استفاده از شیشه های رنگی را در هیچ جای دیگری نمی توان یافت.

در طول قرن بیستم، و جنبش هنر و صنایع دستی و هنر نو، از شیشه های رنگی زیادی در میان مبلمان و طراحی داخلی استفاده نمودند. سازندگان شیشه‌های رنگی معاصر همچنان هنر باستانی ساخت شیش

ه‌های رنگی را ادامه میدهند و از این ویژگی برای تقویت عناصر معماری امروزی استفاده می‌کنند. علیرغم تقاضای کمتر برای شیشه های رنگی برای تزئین کلیساها و مساجد در این روزها، این صنعت همچنان برای ساختمان های مذهبی و سکولار بکار خود ادامه میدهد و برای حفظ این میراث و ایجاد طرح های  اصیل با طراحی و بیان جدید تلاش میکند.