خانه‌های غیرفعال، یکی از کم مصرف‌ترین روشهای ساخت هستند که تا 90 درصد، انرژی کمتری برای گرمایش و سرمایش مصرف می‌کنند
passive houses use up to 90 less energy to heat and cool one of the most energy efficient ways to build
05 اسفند 1402 | مهندس مارال شایق
*خانه های غیر فعال می توانند، نیازهای گرمایش و سرمایش را تا 90 درصد کاهش دهند. این سبک معماریِ صرفه جویی در انرژی برای آینده ای پایدار، در دهه 1970 در کانادا آغاز شد. اگرچه این نوع خاص از ساخت و سازهای کم مصرف هنوز به متد روز تبدیل نشده است، اما می تواند به یک راه حل پیشگامانه برای زندگی آینده تبدیل شود.
(*خانه غیر فعال : ایدۀ خانۀ غیرفعال، برای استاندارد دقیق بهره‌وری انرژی در یک ساختمان و همچنین کاهش اثرات زیست‌محیطی آن است. این ساختمان‌ها انرژی فوق‌العاده کمی مصرف می‌کنند و برای گرمایش یا سرمایش فضا، نیاز به انرژی کمی دارند. در واقع خانه ای که دارای 3 ویژگی انرژی کارآمد، سازگار با محیط زیست و مقرون به صرفه بودن باشد، خانه غیرفعال نامیده می شود.)
در دنیای خانه های کم مصرف، نوآوری به نام خانه غیرفعال وجود دارد که در خط مقدم مصرف کم انرژی است. در دهه 1970، در جریان بحران جهانی نفت، استان ساسکاچوان کانادا به دنبال راه حل های صرفه جویی در مصرف انرژی بود. یک مهندس دولتی به نام هارولد اور، مفهومی نوآورانه برای خانه‌های بسیار کارآمد با حداقل نیاز به انرژی ایجاد کرد. نتیجه ، خانه حفاظت از ساسکاچوان در سال 1978 بود که بهره وری انرژی آن الهام بخش پروژه های مشابه بود. اور و همکارانش به تعدادی از اقدامات برای کاهش مصرف انرژی متکی بودند. این اقدامات عبارتند از:
- پوشش ساختمانی با عایق کاری بسیار خوب
- جهت گیری مطلوب خانه نسبت به خورشید
- تهویه طبیعی
- استفاده بهینه از انرژی
این اقدامات و بسیاری از اقدامات دیگر می تواند نیازهای گرمایشی و سرمایشی را تا نود درصد کاهش دهد. در همان زمان، ولفگانگ فیست از آلمان و بو آدامسون از سوئد روی خانه های کم انرژی کار می کردند. در سال 1988، آنها ایده های خود را برای ایجاد یک استاندارد برای خانه غیرفعال با هم ترکیب کردند که بر حداقل نیاز گرمایشی 15 کیلووات ساعت بر متر مربع در سال ،تمرکز دارد.
برونین بری، معمار استرالیایی نیز نقشی کلیدی در ترویج این استاندارد خانه غیرفعال ایفا کرد. کارهای پیشگامانه او در دهه 1980 این مفهوم را در استرالیا و در سراسر جهان ترویج کرد. تست درب دمنده، یکی از اجزای کلیدی استانداردسازی خانه غیرفعال است که پوشش ساختمان را بررسی می کند و به شناسایی و حذف نشتی ها کمک می کند. در حین آزمایش، پوشش ساختمان با استفاده از یک فن، تحت آزمایشِ فشار قرار می گیرد. این کار، باعث ایجاد اختلاف، در فشار هوای بین داخل و خارج ساختمان می شود که سپس با استفاده از مانومتر ثبت می گردد.
در سطح جهانی، خانه‌های غیرفعال و نوسازی شده با این استاندارد، عمدتاً در اروپا (به ویژه آلمان، اتریش و سوئیس) یافت می‌شوند و به آرامی در حال معرفی در ایالات متحده آمریکا، چین و ژاپن هستند. با این حال، در ایالات متحده، نسبت خانه های غیرفعال ساخته شده در 10 سال گذشته هنوز کمتر از یک درصد است، به عنوان مثال می توان به پروژه های مسکونی در شهر نیویورک و بوستون اشاره کرد.
همه مناطق آب و هوایی از این روش سود می برند
خانه های غیر فعال برای همه اقلیم های مختلف مناسب هستند و آنگونه که اغلب فرض می شود، فقط برای مناطق گرم نیستند. بسته به اینکه یک خانه در منطقه آب و هوایی گرم یا سرد قرار داشته باشد، روش ساخت آن متفاوت است. به عنوان مثال برای پنجره ها و نمای یک خانه غیرفعال در آب و هوای سرد، نما و پنجره ها به طور موثر عایق می شوند تا گرمای غیرفعال را فراهم کنند، در حالی که در آب و هوای گرم، خنک کننده غیرفعال و سایه اضافی فراهم می کنند.
به عنوان مثال، عایق حرارتی خوبی را می توان با استفاده از پنجره های سه جداره با هوابندی بالا به دست آورد. در مناطق گرم‌تر، میتوان از پوشش‌های ویژه‌ای روی شیشه استفاده کرد تا انرژی خورشید را منعکس کنند و افزایش گرما را در تابستان کاهش دهند.
گالری تصاویر
مطالب مرتبط
افراد دارای مهارت در این زمینه
در صورتی که در این زمینه تخصص یا مهارتی دارید، پس از ثبت نام در سایت و تکمیل فرم مشخصات شخصی ، پروفایل خود را به لیست زیر اضافه نمایید .
