ده عکس برنده از مسابقه عکاسی "بتن در زندگی"

این مسابقه که توسط انجمن جهانی سیمان و بتن سازماندهی شده بود، به دنبال عکس هایی بود که یک ساختمان یا مکان بتنی را ثبت کرده و ساختار، زیبایی و کاربرد آن در زندگی روزمره را نشان دهند.

توماس گیو، مدیرعامل GCCA گفت: "بتن ماده ای همه کاره است که پتانسیل طراحی زیبا و همچنین دوام و استحکام را ارائه می دهد."

او افزود: "مسابقه عکاسی 'بتن در زندگی' به هر جامعه ای در سراسر جهان این فرصت را می دهد که نشان دهد بتن چقدر در زندگی ما ضروری است."

این 10 پروژه شامل شش برنده و عکس های منتخب نهایی از میان بیش از 20,000 اثر ارسالی توسط عکاسان آماتور و حرفه ای است.

مسابقه در چهار دسته برگزار شد: طراحی و کاربری شهری، بتن در زندگی روزمره، زیرساخت های بتنی، و زیبایی و طراحی بتن. 

آثار توسط گیو، دیان هاسکینز، رئیس مشترک جهانی جنسلر، و کریس جورج، مدیر محتوای Digital Camera World داوری شدند.

جورج گفت: "بتن همه جا вокруг ماست و زیبایی دارد که ممکن است برای برخی همیشه آشکار نباشد. مسابقه جهانی عکاسی 'بتن در زندگی' همچنان ثابت می کند که می توان از معماری و محیط های ساخت بشر عکس های خیره کننده ای گرفت که زیبایی این مصالح ساختمانی جهانی را به نمایش بگذارند."

ادامه مطلب را بخوانید تا با عکس های برنده آشنا شوید:

پل هوایی کلوک سمبیلان اثر محمد شریف  

عکس محمد شریف از پل هوایی کلوک سمبیلان در سوماترای غربی اندونزی، بر جنبه‌های مهندسی این سازه بتنی تأکید دارد. این پل هوایی با هدف بهبود ارتباطات و در عین حال حفظ مناظر طبیعی منطقه طراحی شده است.  

شریف می‌گوید: «هنگام رانندگی در امتداد این شاهکار معماری، مناظر خیره‌کننده‌ای از فضای سبز، صخره‌های پرشیب و افق‌های مه‌آلود پیش روی شما قرار می‌گیرد. اینجا هماهنگی واقعی بین نوآوری انسانی و شکوه طبیعت را شاهد هستیم.»

ساختمان شکسته - اثر آرتمیو لاینو

عکس «ساختمان شکسته» اثر آرتمیو لاینو، ساختمان «والی» را به تصویر کشیده است - یک سازه مسکونی و اداری در آمستردام که توسط استودیوی معماری **MVRDV** طراحی شده است.  

این عکس به دلیل نمایش ساختار زمین‌شناسی‌گونه ساختمان متشکل از سه برج با آپارتمان‌های کنسولی، برنده جایزه «زیبایی و طراحی بتن» در این مسابقه شد.  

لاینو در این باره گفت:  
«من تحت تأثیر خلاقیت و مدرنیته طراحی این ساختمان قرار گرفتم. به نظر می‌رسد وسط سازه اصلی را بریده و از هم جدا کرده‌اند. این طراحی با تعداد زیادی تراس خلق شده است.»

«بتن نه‌تنها به عنوان یک ضرورت در ساخت سازه‌ها استفاده می‌شود، بلکه می‌توان از آن برای خلق آثار هنری فوق‌العاده زیبا نیز بهره برد.»

اسکله بدوک در زندگی روزمره - اثر ولینگتون کوسوانتو

عکس ولینگتون کوسوانتو از اسکله بدوک - یک فضای عمومی شهری در سنگاپور - برنده جایزه "بتن در زندگی روزمره" این مسابقه شد.

اسکله بدوک مکانی برای فعالیتهای آبی مانند ماهیگیری و ورزش ارائه میدهد و توسط عکاس انتخاب شد چرا که معتقد است فضاهای عمومی شهری برای تقویت مشارکت اجتماعی و تعاملات جامعه حیاتی هستند.

کوسوانتو گفت: "اسکله بدوک برای من جایگاه ویژه‌ای دارد، چرا که هر آخر هفته برای دوچرخه‌سواری و گذران وقت به آنجا می‌روم. این مکان مرا بر آن داشت تا تصویر این مکان خاص را برای مسابقه ارسال کنم، چرا که فضای عمومی ساخته شده از بتن را نمایش می‌دهد که توسط بسیاری از مردم درگیر فعالیتهای مختلف به عنوان بخشی از زندگی روزمره‌شان به طور فعال استفاده می‌شود."

این عکس به خوبی نشان می‌دهد که چگونه سازه‌های بتنی می‌توانند به بخشی زنده و پویا از زندگی شهری تبدیل شوند، جایی که مردم نه تنها برای کاربردهای عملی، بلکه برای تفریح و تعاملات اجتماعی نیز گرد هم می‌آیند. کوسوانتو با ثبت این لحظات روزمره، زیبایی نهفته در معماری بتنی و نقش آن در شکل‌دهی به تعاملات انسانی را به تصویر کشیده است.

سازه به مثابه زیبایی‌شناسی - اثر ون تائو گو 

عکس «سازه به مثابه زیبایی‌شناسی» اثر ون تائو گو، برنده بخش «زیرساخت‌های بتنی» این مسابقه شد. این اثر معماری بتنی ایستگاه متروی واشنگتن دی‌سی را به نمایش می‌گذارد که توسط هری ویس طراحی شده و نشان می‌دهد چگونه «بتن از محدودیت‌های زمان و عملکرد فراتر می‌رود».  

گو در این باره گفت:  
«من مجذوب آن لحظه شدم که موقتی‌بودن حمل‌ونقل با ماندگاری بتن تلاقی می‌کند. همین گمنامی بتن، به باشکوه‌ترین حضورش تبدیل می‌شود: هم در عملکرد، هم در زیبایی‌شناسی و هم در دوام بی‌پایانش.» 

او ادامه داد:  
«بتن بخشی ضروری از زندگی ماست و بسیاری از ویژگی‌های محیط ساخته‌شده‌مان را شکل می‌دهد.»

این عکس با نگاهی هنرمندانه، دیوارهای منحنی و طاق‌های بتنی ایستگاه مترو را ثبت کرده که همچون مجسمه‌های عظیم، گذر زمان را به چالش می‌کشند. نورپردازی طبیعی که از سقف به داخل می‌تابد، بافتی دراماتیک به سازه بتنی بخشیده و تضاد جذابی بین صنعت و هنر خلق کرده است.

پر زدن در زندگی - اثر محمد رفیع

محمد رفیع با ثبت تصویری از یک دیوار بتنی در پوندیچری هند، برنده جایزه مردمی این مسابقه شد. این عکس با هدف نمایش زیبایی پنهان معماری بتنی در فضاهای شهری خلق شده است.

عکاس در توصیف اثرش گفت: 
"این عکس لحظه ای عادی را ثبت کرده که با هنر دگرگون شده است: زنی سالخورده که از کنار دیواری با نقاشی پروانه ها می گذرد، ناخودآگاه با این اثر هنری هماهنگ شده است."

"عکاسی خیابانی درباره یافتن معنا در لحظات زودگذر است و من بسیار خوشحالم که این تصویر با این تعداد از مردم ارتباط برقرار کرد."

این اثر با ترکیب هوشمندانه عناصر زندگی روزمره و هنر خیابانی، داستانی بصری از همزیستی انسان و محیط شهری بتنی را روایت می کند. دیوار که روزی تنها یک سازه عملکردی بود، با نقاشی دیواری به اثری هنری تبدیل شده و زندگی روزمره ساکنان را غنی تر می سازد.

جریان شهری - اثر انور سادات  

انور سادات در عکس «جریان شهری»، خط افق برج خلیفه دبی را ثبت کرده که «در آب‌های درخشان شهر منعکس شده است».  

این عکس که با هدف نمایش رابطه بین موقعیت جغرافیایی دبی و سازه‌های سر به فلک کشیده بتنی آن گرفته شده، برنده جایزه «بتن شهری» این مسابقه شد.  

سادات در این باره گفت:  
«عکس برنده من رابطه پویا بین سازه‌های بتنی و چشم‌انداز پرجنب‌وجوش شهری را ثبت می‌کند و نشان می‌دهد بتن چگونه تجربیات شهری ما را شکل می‌دهد.»

این اثر هنری با ترکیب هوشمندانه انعکاس‌های آینه‌وار در آب، دوگانگی جذابی بین صلابت بتن و سیالیت آب ایجاد کرده است. برج خلیفه به عنوان بلندترین سازه دست‌ساز بشر، در این عکس نه تنها به عنوان نمادی از پیشرفت معماری مدرن، بلکه به عنوان بخشی ارگانیک از هویت شهری دبی به تصویر کشیده شده است. سادات با این عکس ثابت کرده که حتی عظیم‌ترین سازه‌های بتنی نیز می‌توانند در هنر عکاسی، ظرافتی شاعرانه به خود بگیرند.

دری به سوی ناشناخته‌ها - اثر جیکوب سورلند  

جیکوب سورلند در عکسی تأثیرگذار، در قرمز رنگ یک نیروگاه قدیمی در آلبورگ دانمارک را به تصویر کشیده است. این ساختمان بتنی که اکنون به مرکزی فرهنگی تبدیل شده، شامل سالن کنسرت و سینما می‌باشد.  

سورلند با اشاره به خاطرات کودکی خود گفت:  
«در دوران بچگی، این ساختمان یک نماد بود - اولین چیزی که هنگام رانندگی به سمت آلبورگ می‌دیدید. مانند نشانه‌ای بود که به شما می‌گفت به زودی به خانه رسیده‌اید.»  

این عکس با ترکیب بندی استادانه خود، تضاد جذابی بین گذشته صنعتی و حال فرهنگی این بنا را به نمایش می‌گذارد. در قرمز رنگ به عنوان نقطه کانونی تصویر، نمادی از گذار و تحول است - از کاربری صنعتی به فضایی برای آفرینش‌های هنری. سورلند با این اثر، داستانی بصری از احیای میراث بتنی و تلفیق آن با زندگی مدرن شهری روایت می‌کند.

موج بتنی - اثر نان لی  

نان لی در عکس خود، ساختار بتنی «فضای هنر و فرهنگ روژو» در شانگهای را به تصویر کشیده است. این بنا توسط ریوئه نیشیزاوا، معمار ژاپنی طراحی شده است.  

این عکس سقف موجدار و چشمگیر بتنی ساختمان را ثبت کرده که به سازه‌ای احیا شده متصل است - ساختمانی که در گذشته یک کارخانه فولاد قدیمی بوده است.  

لی در توصیف اثر خود گفت:  
«من مجذوب بازی نور و سایه روی این موج‌های بتنی شدم. این سازه نه تنها یک شاهکار مهندسی است، بلکه نشان‌دهنده توانایی بتن در تبدیل فضاهای صنعتی به مکان‌هایی الهام‌بخش برای خلاقیت است.»

این عکس به‌ویژه نحوه تعامل نور طبیعی با برجستگی‌های سقف بتنی را به نمایش می‌گذارد، که الگوهای پویایی از سایه‌ها در طول روز ایجاد می‌کند. طراحی ارگانیک نیشیزاوا در این اثر، مرز بین معماری و مجسمه‌سازی را محو کرده و نشان می‌دهد چگونه بتن می‌تواند همزمان مستحکم و سیال به نظر برسد.

راه پله رنگین‌کمانی - اثر ای لونگ تان  

ای لونگ تان در عکس خود، پلکان رنگارنگ معبد «باتو کیو» در سلانگور مالزی را به تصویر کشیده است.  

این مکان به دلیل رنگ‌های زنده و پرطراوت پلکان انتخاب شد که با «لایه‌های متمایز خود، همچون رنگین‌کمانی از آسمان فرود آمده» به نظر می‌رسند.  

تان در توصیف این اثر گفت:  
«این رنگ‌ها نه‌تنها زیبایی پلکان را دوچندان کرده‌اند، بلکه به آن عمقی فرهنگی و معنوی بخشیده‌اند. هر پله، همچون گامی به سوی روشنایی است که زائران را به بالای غار مقدس هدایت می‌کند.»  

این عکس با ترکیب‌بندی ماهرانه خود، تقابل جذابی بین طبیعت سنگی غار و رنگ‌های زنده پلکان بتنی را به نمایش می‌گذارد. پلکان ۲۷۲ پله‌ای که به معبد هندوها در بالای غار منتهی می‌شود، هر ساله میزبان هزاران زائر در جشن تایپوسام است. تان با این تصویر، تلفیق هنرمندانه معماری، مذهب و طبیعت را در یک قاب به ثبت رسانده است.

اسکیت در ساحل ونیز - اثر هنریک هاگراپ 

هنریک هاگراپ با عکسی از معماری پویا و پرجنب‌وجوش پارک اسکیت بتنی در ساحل ونیز لس‌آنجلس، برنده جایزه اصلی این مسابقه شد.  

هاگراپ این پارک را «آهنربایی برای خلاقیت» توصیف می‌کند و درباره انتخابش برای عکاسی از این مکان می‌گوید:  
«مردم این فضا را با انرژی پر می‌کنند و همیشه اتفاقی هیجان‌انگیز در حال رخ دادن است.» 

او در ادامه افزود:  
«این عکس ادای احترامی است به نحوه‌ای که بتن، وقتی با خلاقیت و اشتیاق درآمیخته می‌شود، می‌تواند نه فقط در پارک‌های اسکیت، بلکه در جوامع سراسر جهان، پیوندها، رویاها و پتانسیل‌های بی‌پایان را پرورش دهد.» 

برای اطلاعات بیشتر درباره مسابقه «بتن در زندگی ۲۰۲۴/۲۰۲۵» به وبسایت آن مراجعه کنید.  

محتوای مشارکتی 
این مقاله توسط دیزاین برای انجمن جهانی سیمان و بتن (GCCA) تهیه شده است. برای اطلاعات بیشتر درباره محتوای مشارکتی دیزاین اینجا را ببینید.